Kinderenalimentatie

Uit de media, de politiek, maar ook de verhalen op straat, blijkt dat de kwestie alimentatie een gevoelig onderwerp is. Ik verwacht ook dat dit zal blijven. Op zich is dat begrijpelijk, want het is niet altijd leuk om na de beëindiging van een relatie geld te moeten betalen aan een ander, maar feit is, dat het hebben van kinderen geld kost. Per 1 april 2013 zullen de nieuwe regels voor de kinderalimentatie gaan gelden. De bedoeling is dat het voor een ieder inzichtelijk en begrijpelijk is hoe het te betalen bedrag is vastgesteld, maar ook dat de minder verdienende onder ons toch een bijdrage voldoen in de kosten van de kinderen. Dit laatste heeft tot gevolg dat er met minder kosten rekening zal worden gehouden dan voorheen het geval was en op basis van een netto inkomen uit een tabel afgeleid zal worden wat de draagkracht is om kinderalimentatie te kunnen voldoen. Ongewijzigd blijft, dat de te betalen kinderalimentatie afhankelijk is van de behoefte van de kinderen en de draagkracht van zowel de moeder als de vader van de kinderen. De behoefte van de kinderen wordt in de hoofdregel vastgesteld aan de hand van het netto gezinsinkomen ten tijde van het uiteengaan.

Ook ongewijzigd blijft de wettelijke indexering van de kinderalimentatie.

Partneralimentatie

Ook de partneralimentatie houdt de gemoederen bezig. En dan in het bijzonder de duur van de te betalen partneralimentatie. Thans geldt, op oude situaties na, dat indien er kinderen uit het huwelijk zijn geboren, de duur van de partneralimentatie 12 jaar bedraagt. Als er geen kinderen zijn geboren en het huwelijk niet langer dan 5 jaar heeft geduurd, dan dient de partneralimentatie betaald te worden voor de duur van het huwelijk. Zoals u wellicht bekend is, zijn er meerdere wetsvoorstellen en/of initiatieven ingediend om de huidige duur te beperken.

De te betalen partneralimentatie is enerzijds afhankelijk van de behoefte aan partneralimentatie en anderzijds van de draagkracht van degene die alimentatie dient te betalen. Verder dient het niet zo te zijn, dat door het betalen van partneralimentatie de ontvanger netto meer te besteden overhoudt dan de betaler (zogenaamde jusvergelijking).

De wijze waarop de partneralimentatie dient te worden vastgesteld, is afhankelijk van alle omstandigheden van het geval en is dus zeer casuïstisch. Een belangrijke kwestie hierin is de eigen verdiencapaciteit van de ontvanger. Dan gaat het niet alleen om wat er daadwerkelijk verdiend wordt, maar ook om wat er verdiend kan worden. Partneralimentatie dient, tenzij anders luidende afspraken zijn gemaakt, jaarlijks te worden vermeerderd met de wettelijke indexering.